<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/6430580?origin\x3dhttp://godsaga.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

fimmtudagur, apríl 1

1. apríl

Oh yeah! Góður dagur í dag. Það tókst (næstum því) engum að plata mig í dag. Storí of ðe dei fjallar engu að síður um einu mannvitsbrekkuna í Hamrahlíðinni sem gerði það, eins og hendi væri veifað og kunni ekki að skammast sín fyrir uppátækið:

Ég mætti, södd* og sæl inná kló, en þar var einnig mættur einn miði sem á stóð: "bilað!". "Oh man, no way!" hugsaði ég þá með sjálfri mér og kíkti inn á næsta bás. Þar var annar miði sem einnig stóð á "bilað!". "No way" hugsaði ég aftur. Alltí einu rann upp fyrir mér ljós. Eini lygadagur ársins er í dag og mig grunaði sterklega að einhver hefði skipulagt þessa ósvífnu, persónulegu árás í minn garð. Auðvitað varð ég sár og fannst ég hafa verið notuð. Þó gat ég, með tár á hvarmi, huggað mig við orð eins skáldsins: "hehe, þú platar mig ekki svo glatt, aumingi".

Góð saga!

Varst þú plötuð/plataður í dag? Tell mí ól abát it.

* Talandi um fyrrnefnt saddelsi...

Mig langar að nota tækifærið og koma á framfæri kærlegum þökkum, ást og virðingu til samnemenda minna, sem hafa með hlýhug, sól í hjarta og söng á vörum, bjargað lífi mínu oftar en einu sinni og oftar en tvisvar í þessari viku. Ég hef (aldrei þessu vant?) mætt vannærð og aðframkomin af þreytu í skólann alla vikuna og tilbúin að drepa mann og annan fyrir mat í magann. Þegar ég geng inn í úr grámyglunni, er fleygt í mig gúmmilaði morgenmad, hægri, vinstri, og litríkir kumpánar mínir bjóða mér kaffi og bóbó og hafa þar með aukið á lífshamingju mína, sem hefur aukist til muna dag frá degi þessa vikuna.

Takk fyrir mig.

Að lokum, áður en ég minnist á hina frábæru málshátta-keppni sem er í fullum gangi hér fyrir neðan, langar mig að þakka framúrskarandi móttökur á hinni frábæru málshátta-keppni sem er í fullum gangi hér fyrir neðan og í leiðinni minna á hina frábæru málshátta-keppni sem er í fullum gangi hér fyrir neðan.

Aldís skrifaði sögu klukkan 13:40

Comments: Skrifa ummæli