þriðjudagur, apríl 20
A rum dum áframhaldandimánudagurÓlrætí, ég hef hvorki meira né minna en tvær góðar sögur sem munu eflaust kæta hjarta Júlíu litlu Hermannsdóttur.
Mér þykir gaman að segja frá því að í dag er mánudagur hjá mér, en þriðjudagur hjá ykkur.
Ég "braut odd af stælum mínum" (?) í gærkvöldi, eftir ágætis kaffihúsaferð og tók mig til, einu sinni sem oftar, í andlitinu. Ég las loksins enskubókina! Húrra! Það mundi ekki kallast saga til næsta bæjar...frá mínum bæjardyrum séð, en þó er eftirmálinn saga sem gæti verið e-ð varið í.
Ég semsagt las bókina Once in a house of fire og bætti við afrekið einum fyrirlestri um téða bók. Þegar öllu þessu var lokið, ákvað ég, þótt ég hefði burning desire til, að kúra mig ekki í niður bælið þegar klukkan sló hálf sex. (Ég kúrði mig upp í bælið. (?)) Nei, ég fór á fætur og tók saman öll fötin mín sem lágu á víð og dreif um herbergið. Æði!
Ekki var nóg með það. Þegar söguhetjan mætti rauðeygð, skjálfandi en stolt af eigin dugnaði, í ensku í fyrsta tíma í morgun var henni sagt að hún ætti að flytja bókarfyrirlesturinn á morgun. Svei Mcsveiattan!
Góð saga!
Betri saga:Þegar Pétur Gvendólína Knútsson var lítill, föndraði hann sér forláta OFUR-gleraugu. Gleraugun voru útbúin öllum þeim helstu græjum sem alvöru OFUR-gleraugu ættu að hafa(þ.á.m. skikkju) En þó var einn galli á gjöf Njarðar. Pétur sá ekkert þegar hann setti á sig OFUR-gleraugun. Pabbi hans Péturs leiddi hann í skólann, en samt sem áður, gekk Pétur á staur.
Góð saga!
Viskubrunnurinn: Ekki halda að Vala kunni að ljúga.
Aldís skrifaði sögu klukkan 17:58
Comments:
Skrifa ummæli