laugardagur, desember 1
Siðfræði, smiðfræðiæjæjæ...prófin í Kennó! Segi ekki meira.
Þegar ég lít yfir þetta merka blogg sé ég að ég er ansi gjörn á að blogga bara í prófatíð. Hver veit nema ég bloggi næst í maí?
Vera rifjaði upp eina góða stund ekki fyrir svo löngu. Við vorum staddar í París í skólaferðalagi í 10. bekk og vorum á leið heim. Við ferðuðumst milli terminala með terminal rútu á flugvellinum. Allt í einu fór Ásta Björk að haga sér ansi undarlega og kallar upp yfir sig:
Vera! dagur múrmeldýrsins, DAGUR MÚRMELDÝRSINS!
Henni tókst að lokum að vekja athygli okkar allra á því að í rútunni var einn samferðafélaga okkar engin önnur en hin rómaða Andy McDovell.
Góð saga!
En hvað haldið þið?
Ég fór ásamt félögum mínum í stúdentaráði í hópeflis-sumarbústaðarferð um daginn. Margt var um manninn og teknir nokkrir góðir blúsar við undirleik munnhörpu og gítars. Birna hópeflisstjóri skikkaði okkur til að fara í ansi skemmtilegan leik. Hann hófst með því að hvert okkar skrifaði á miða eftirminnilegt atvik úr okkar lífi. Sagan frá París var mér fersk í minni og því skrifaði ég á miðann minn:
Þegar við vorum í terminal rútu í París og Andy McDovell var með okkur í rútunni og Ásta kallaði: Dagur múrmeldýrsins!
Til að gera stutta sögu skemmtilegri er rétt að segja frá því hvernig leikurinn hélt áfram.
Við settum miðana okkar í körfu, rugluðum þeim og drógum einn miða á mann. Birna sagði okkur því næst að stíga á stokk og leika minninguna sem við höfðum í höndum okkar án orða.
Ég held að ég hafi aldrei hlegið jafn mikið og þegar Elvar reyndi að leika dag múrmeldýrsins án hljóða.
Góð saga!
Að öðrum málum:
Karókíklúbbsins var sárt saknað á síðasta karókíkvöldi. Samnemendum mínum fannst ég hafa snuðað þá um að fá að bera þá meðlimi augum sem gátu ekki mætt í fyrra sökum þess að þeir höfðu haldið í víking.
Svei og sveiattan. Taki þeir til sín sem eiga!
Takk fyrir mig, heyrumst í maí?
Eru einhverjir lesendur? Hvar er lífið? Hvar er falska gamla fjögurra gata flautan mín?
Aldís skrifaði sögu klukkan 21:03