<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://draft.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d6430580\x26blogName\x3dg%C3%B3%C3%B0saga\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://godsaga.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3dis_IS\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttps://godsaga.blogspot.com/\x26vt\x3d-9041854833780899087', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

laugardagur, desember 1

Siðfræði, smiðfræði

æjæjæ...prófin í Kennó! Segi ekki meira.

Þegar ég lít yfir þetta merka blogg ég að ég er ansi gjörn á að blogga bara í prófatíð. Hver veit nema ég bloggi næst í maí?

Vera rifjaði upp eina góða stund ekki fyrir svo löngu. Við vorum staddar í París í skólaferðalagi í 10. bekk og vorum á leið heim. Við ferðuðumst milli terminala með terminal rútu á flugvellinum. Allt í einu fór Ásta Björk að haga sér ansi undarlega og kallar upp yfir sig:

Vera! dagur múrmeldýrsins, DAGUR MÚRMELDÝRSINS!

Henni tókst að lokum að vekja athygli okkar allra á því að í rútunni var einn samferðafélaga okkar engin önnur en hin rómaða Andy McDovell.

Góð saga!

En hvað haldið þið?

Ég fór ásamt félögum mínum í stúdentaráði í hópeflis-sumarbústaðarferð um daginn. Margt var um manninn og teknir nokkrir góðir blúsar við undirleik munnhörpu og gítars. Birna hópeflisstjóri skikkaði okkur til að fara í ansi skemmtilegan leik. Hann hófst með því að hvert okkar skrifaði á miða eftirminnilegt atvik úr okkar lífi. Sagan frá París var mér fersk í minni og því skrifaði ég á miðann minn:

Þegar við vorum í terminal rútu í París og Andy McDovell var með okkur í rútunni og Ásta kallaði: Dagur múrmeldýrsins!

Til að gera stutta sögu skemmtilegri er rétt að segja frá því hvernig leikurinn hélt áfram.

Við settum miðana okkar í körfu, rugluðum þeim og drógum einn miða á mann. Birna sagði okkur því næst að stíga á stokk og leika minninguna sem við höfðum í höndum okkar án orða.

Ég held að ég hafi aldrei hlegið jafn mikið og þegar Elvar reyndi að leika dag múrmeldýrsins án hljóða.

Góð saga!

Að öðrum málum:

Karókíklúbbsins var sárt saknað á síðasta karókíkvöldi. Samnemendum mínum fannst ég hafa snuðað þá um að fá að bera þá meðlimi augum sem gátu ekki mætt í fyrra sökum þess að þeir höfðu haldið í víking.

Svei og sveiattan. Taki þeir til sín sem eiga!

Takk fyrir mig, heyrumst í maí?

Eru einhverjir lesendur? Hvar er lífið? Hvar er falska gamla fjögurra gata flautan mín?

Aldís skrifaði sögu klukkan 21:03